Krótka historia Powiatu Łobeskiego
Historia powiatu łobeskiego łączy się z rodem Borków. Ci założyciele lub właściciele miast Łobez, Resko i Węgorzyno, skuteczniej niż wcześniej zakony, skolonizowali teren nad Regą. W XVIII wieku oficjalnie powstały ziemskie powiaty szlachty pomorskiej: Borkische Kreis, a jego sąsiedztwie Ostenscher Kreis i Daberscher Kreis na pograniczu z Nowa Marchią (Brandenburgią). Pomorze po śmierci ostatniego księcia z rodu Gryfitów włączone zostało do Brandenburgii, a ta była współinicjatorem zjednoczonego Królestwa Prus.
Borkowie, Ostenowie i Dewitzowie z Dobrej w 1815 r., wraz z likwidacją przez władze pruskie pańszczyzny, podporządkowali się rozporządzeniom administracyjnym państwa. Powstał powiat Regenwalde (Reski), obejmujący jeszcze miasto Płoty i okolice (należące wcześniej do Ostenów). Nastąpiła korekta granic i likwidacja enklaw.
Dopiero w latach 1954-58 odłączono od powiatu łobeskiego rejon płotowski, a powierzchnia zmniejszyła się do 949 km2. W takim kształcie dotrwał do 1975 r., gdy zlikwidowano ten poziom administracji.Łobez, budynek urzędu
Wprowadzona dnia 1 stycznia 1999 r. reforma administracji publicznej, polegająca na utworzeniu powiatów jako trzeciego szczebla administracji samorządowej, nie zakładała utworzenia powiatu łobeskiego. Pominięty na powiatowej mapie Polski, uaktywnił wszystkie siły społeczne gmin: Radowo Małe, Resko, Węgorzyno, Dobra oraz Łobez. Drogą zabiegów administracyjnych, samorządowych i posuwając się aż do protestów na torach, wywalczył sobie w 2002 r. prawo istnienia w kształcie przedstawionym na mapie.
