"Sanktuarium łaskami słynące"
Sankturaium Maryjne w Resku
Będąc w Resku nie sposób nie zauważyć górującego nad miastem kościoła pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Został on zbudowany w 1400 roku, choć wcześniej zapewne istniała tu inna świątynia, skoro chrystianizacja tej miejscowości nastąpiła już w XII wieku, a na stałe kapłan katolicki mieszkał tu od wieku XIII. Pierwszy wymieniony z imienia i nazwiska pleban, to Herman Zachow (1319 r.).
Budowniczymi gotyckiej budowli byli Polacy. W XV wieku przy kościele zbudowano wieżę. Główny trzon świątyni - 3-nawowa hala z prezbiterium, wieżą oraz zakrystią usytuowaną w północnej stronie powstał w okresie średniowiecza na przełomie XIV i XV w.
W 1543r. kościół zajęli protestanci i mieli go w posiadaniu prawie przez 400 lat tj. do 1945r.
Ciasna zabudowa średniowiecznych miast i używane materiały budowlane, to często powody, dla których w miastach wybuchały pożary trawiące całe grody. Nie inaczej było i tutaj. W 1593 roku miasto strawił wielki pożar. Być może po nim po obu stronach wieży dobudowano kaplice. W 1627 roku w dawnej zakrystii urządzono kaplicę grobową Borków, ale już 6 czerwca 1630 roku następuje kolejny wielki pożar miasta, tym razem poprzedzony rabunkiem Willensteina. W 1659 następuje ma miejsce kolejna pożoga, a w 1694 roku – następna. W 1716 z ponownego potężnego pożaru ocalało jedynie 11 domów. Zaledwie miasto podniosło się ze zgliszczy, by jesienią 1758 roku gród splądrowali Kozacy.
Następnym nieszczęściem, jakie dotknęło Resko, to szturm wojsk napoleońskich 14 października 1806 roku, podczas którego zburzono miasto. Na takim burzliwym tle dziejów tego miasta wierni raz po raz odbudowywali swoją świątynię. Gruntownej przebudowy przez szczecińskiego architekta Kruhla doczekała się ona w 1881, gdy to dobudowano wieżę kościoła. Wieża miała 67 metrów. W 1882 wybudowano 2 kruchty oraz wymieniono większość detali architektonicznych.
Do 1936r. na terenie miasta Reska mieszkało około 30 rodzin katolickich, którymi opiekował się ks. Daniel proboszcz ośrodka Sióstr Boromeuszek w Grunhofie (Święciechowie). 15 czerwca 1945 roku natomiast świątynia została poświęcona i przeszła w ręce polskich katolików. Wtedy też przeniesiono do Reska obraz Matki Bożej Niepokalanie Poczętej.
Dekanat z kolei został ustanowiony w Resku z dniem l stycznia 1995 roku przez Arcybiskupa Metropolitę Szczecińsko-Kamieńskiego.
Obecnie kościół składa się z prezbiterium zamkniętego trójbocznie, z trzynawowego, trójprzęsłowego halowego korpusu nawowego, zakrystii, wieży, 2 kaplic przywieżowych oraz z 2 krucht po południowej i północnej stronie korpusu nawowego.
Pierwowzorem reskiego sanktuarium były kościoły w Kołobrzegu, Stargardzie i Gryficach. Dzięki temu kościół w Resku otrzymał rzut zbliżony do kwadratu, zachowując proporcje szerokości nawy głównej, w stosunku do naw bocznych. Wnętrze nawy głównej od prezbiterium oddziela łuk tęczowy, a z wieżą łączy się szeroką arkadą.
Będąc w świątyni warto zwrócić uwagę na filary z wysokimi cokołami, uciętymi prostokątnie od strony łuków międzyarkadowych. W żadnym innym kościele na Pomorzu Zachodnim poza Stargardem i Reskiem nie zastosowano tych form.
Należy również wspomnieć o sklepieniu, które uzyskało w kościele najprostsze formy krzyżowo-żebrowe, pięknie prezentujące się do dziś, gdyż były uzupełniane i wymieniane w XIX w. Prezbiterium zostało pokryte sklepieniem gwiaździstym o prostym rysunku gwiazdy ostrowierzchołkowej. Zewnętrzne formy świątyni są niezwykle skromne. Okna zachowują swój lancetowaty wykrój oraz profilowane ościeża.
Najcenniejszym w reskim kościele jest jednak obraz Matki Bożej Niepokalanie Poczętej namalowany w XVIII w, przez nieznanego twórcę. Przed II Wojną Światową obraz znajdował się w Zakonie sióstr Boromeuszek (Święcichowo). Po wojnie księża Saletyni, umieścili w ołtarzu głównym figurę płaczącej madonny z La Salette. Obraz Matki Bożej Niepokalanie Poczętej powieszono na bocznej ścianie w prezbiterium. Do odnowionego ołtarza powrócił on za sprawą księdza proboszcza doktora Tadeusza Uszkiewicza. Z czasem obraz stał się miejscem docelowym pielgrzymek, a wiara w jej łaski sprawiła, że w reskiej świątyni co rusz pojawiają się nowe wota, jako dowód wysłuchanych próśb.
mm
Wykorzystano: www.parafiaresko.republika.pl
Łabuź Numer Sponsorowany przez Starostwo Powiatowe w Łobzie, 2007
Tekst z "tygodnika łobeskiego" 12.11.2008 r.